Zespół Szkolno - Przedszkolny nr 1

PEDAGOG SZKOLNY

 

---

 

 

BAJKOTERAPIA 

 

Bajkoterapia może mieć magiczną moc - może wpływać bardzo korzystnie na motywowaniedo działania czy pomagać w sytuacjach kryzysowych. Bajka stanowi odpowiedź na różne problemy. 

Bajkowe opowieści mogą stać się pomocne w trudnych sytuacjach. 

 

W bajkoterapii wykorzystuje się nie tylko tradycyjne bajki, ale również
 tzw. bajki terapeutyczne, pisane według pewnego schematu. Opowiadania
te spełniają pewne funkcje. Pomagają dzieciom radzić sobie z negatywnymi emocjami czy sytuacjami, które je martwią. Dzięki stosowaniu bajek terapeutycznych, dziecko uczy się  wiary we własne możliwości, pozytywnego nastawienia.  

 

Bajka o kimś, kto również musiał zmierzyć się z różnymi problemami, powoduje, że dziecko razem z bohaterem bajki ma szansę doświadczyć smutku, frustracji, niepewności, strachu, a wreszcie doczekać się pozytywnego zakończenia. Opowiadanie, które kończy się szczęśliwie daje dziecku nadzieję, że ono także poradzi sobie z problemami i trudnymi emocjami.  

 

Słuchanie czytanych opowieści dostarcza wszystkim dzieciom mnóstwo radości, daje także możliwość przebywania właśnie w świecie wyobraźni, gdzie wszystko jest możliwe i dzieją się niezwykłe rzeczy. Dziecko może utożsamić się z głównym bohaterem, który nie tylko przeżywa niezwykłe przygody ale również zmaga się ze swoimi słabościami oraz spotyka na swojej drodze dobrych i złych ludzi.  

 

To świetny sposób na wytłumaczenie dziecku, że strach, wstyd, czy smutek to normalne uczucia, które dotykają też innych, i z którymi można sobie poradzić. Nasze pociechy powinny znać i rozumieć całą gamę odczuć, dzięki temu będą potrafiły określać swoje potrzeby, wytyczać granice, odmawiać, będą cechowały się empatią 

 

Bajki relaksacyjne, mające na celu odprężenie i uspokojenie dziecka pobudzają wyobraźnię oraz rozwijają umiejętność wizualizacji. Rozluźniają
i wpływają kojąco na układ nerwowy, wprowadzają w stan relaksu. Bohater bajki, a tym samym i dziecko, doświadcza wszystkimi zmysłami miejsca, w którym przebywa, słyszy, czuje i widzi. Bajki te mają na celu uspokojenie i wprowadzenie stanu relaksu. Lęki i zmartwienia odchodzą na dalszy plan.  

 

 

Świat naszych dzieci wygląda inaczej niż świat dorosłego, ponieważ dziecko postrzega rzeczywistość w inny sposób. Ponadto dzieci czasami nie potrafią rozmawiać o swoich uczuciach. Często nie potrafią wprost powiedzieć o tym, co jest dla nich trudne. 

 

 

 

Przydatne strony

 

https://czasdzieci.pl/czytanki/id,398c34-bajki_dobranoc.html

 

https://emocjedziecka.pl/bezpieczne-miejsce-wojtka-bajka-relaksacyjna/

 

https://bajki-zasypianki.pl/bajki-pomagajki/

 

 

---

 

RELAKSACJA

 

Relaksacja to wspaniały sposób na stres i przepracowanie. W codziennym zabieganiu należy znaleźć chwilę na wyciszenie się i przywrócenie harmonii, co pozwoli uniknąć też niekorzystnych konsekwencji przewlekłego stresu.

Metod relaksacji jest dużo, każdy może wybrać tę najbardziej mu odpowiadającą. Najważniejsze, żeby wyciszyć się po codziennej bieganinie i pozwolić organizmowi oraz nerwom odpocząć. Powinno to oznaczać  odcięcie się od nadmiaru bodźców sensorycznych oraz od nadmiaru informacji. Nasza relaksacja niekoniecznie musi polegać na bezczynnym siedzeniu i oddawaniu się medytacji. Można także relaksować się, zajmując się swoim hobby lub na przykład pracując w przydomowym ogrodzie. Jednak podstawowy warunek relaksacji to przyjemność, jaka płynie
 z wykonywania danej czynności i odcięcie się dzięki niej na jakiś czas od stresujących sytuacji.

Aby przeprowadzić relaksację należy wygodnie usiąść w spokojnym miejscu, wyłączyć telefon i przez jakiś czas głęboko oddychać. Należy wyobrazić sobie miejsce, w którym chcielibyśmy w danej chwili być
i przenieść się tam za sprawą wyobraźni. Za sprawą wyobraźni możemy poczuć zapach kwiatów, miękkość trawy, wiosenne słońce na twarzy, usłyszeć szum fal i poczuć zapach morskiej bryzy.

Innym bardzo skutecznym sposobem na relaksację jest świadome rozluźnianie mięśni poszczególnych partii ciała, które w konsekwencji stresu stają się nadmiernie usztywnione i dają dolegliwości bólowe.

Należy usiąść  wygodnej pozycji na krześle (z oparciem) i spróbować     wyobrażać sobie jak kręgosłup wydłuża się, mięśnie czoła, barków i karku rozluźniają się, a czubek głowy wznosi się jak po nitce w górę. Przez cały  czas relaksacji należy strać się swobodnie, ale głęboko oddychać, przed każdym wydechem wstrzymując powietrze na około 5 sekund. Taką relaksację można stosować nawet kilka razy dziennie – nie trwa ona długo a  dla organizmu ma zbawienne skutki.

Kiedy zakończymy relaksację, powinniśmy pomyśleć sobie, że jesteśmy już w pełni wypoczęci, odprężeni i z radością możemy przystąpić do dalszych działań i do wypełniania codziennych obowiązków. Jest to przede wszystkim forma autosugestii, która zapewni nam lepsze funkcjonowanie
w ciągu dnia.

Również wieczorem można przeprowadzić relaksację, ułatwi to zasypianie
i spokojny, regenerujący sen.

Prócz relaksacji ciała bardzo ważny jest relaks dla umysłu. Podczas gdy nasze ciało odpocznie podczas relaksacyjnego masażu, umysł potrzebuje przede wszystkim spokoju i wyciszenia, a także chwilowego oderwania się od stresujących bodźców.

W trudnych sytuacjach, warto raz na jakiś czas oderwać się od wszystkich dręczących nas myśli. Po takiej relaksacji mózg będzie działał o wiele efektywniej i szybciej znajdziemy właściwe rozwiązanie dla problemów.

Relaksacja to świetny sposób na rozładowanie gromadzącego się przez cały dzień stresu i przepis na zdrowy, regenerujący sen.

 

Zachęcam do skorzystania ze stron:

https://www.youtube.com/watch?v=wuLKvcn-c7A

https://www.youtube.com/watch?v=X1HXg6BkKw0 

Ważnym staje się fakt, że w czasie epidemii powinniśmy ograniczyć dzieciom dostęp do wiadomości w mediach, również społecznościowych. Nasze pociechy mogą błędnie interpretować informacje, które do nich docierają i bać się tego, czego nie rozumieją.

Rozmowa

Rodzice mogą pomóc dzieciom w łagodzeniu stresu związanego z pandemią poprzez rozmowę, rzeczowe i przystępne przedstawienie faktów.
Mogą skorzystać z przykładu porównania z innymi wirusami, takimi jak grypa, i porozmawiać o tym, jak higiena rąk jest najważniejsza w zapobieganiu wirusowi. Rodzice powinni uczyć dzieci myć ręce przez 20 sekund po skorzystaniu z łazienki, przed jedzeniem i po przejściu do miejsc publicznych. Ponadto powinni unikać dotykania ust, oczu i nosa.

Warto wytłumaczyć dziecku, dlaczego nie może często wychodzić na dwór. Ważne, aby wskazać, że nie jest to jego wina, natomiast chęć zapewnienia bezpieczeństwa. Można zaproponować wspólne zabawy, wykonanie rozmowy telefonicznej z koleżanką lub wideo rozmowę za pomocą aplikacji do zdalnej komunikacji.

Podczas rozmowy należy być pewnym siebie, rzeczowym i szczerym. Nie można składać dzieciom obietnic, co do których spełnienia sami nie mamy pewności (np. to wszystko się zaraz skończy). Będąc kłębkiem nerwów rozmowa może odnieść odwrotny skutek niż zamierzony. Dziecko przejmie lęk, który odczuwa mama i tata. Jeśli rodzic nie zna odpowiedzi na pytanie, lepiej przyznać to dziecku podkreślając, że bez względu na okoliczności zadba o jego bezpieczeństwo najlepiej jak potrafi. Informacje można zawsze uzupełnić podczas kolejnej rozmowy.

 

Ważne, by dać dzieciom poczucie bezpieczeństwa, pozwolić na

ekspresję emocji, takich jak zdenerwowanie, złość, a także

podzielić się z nimi własnymi sposobami na rozładowanie stresu.

 

 

 

 

---

 

  

 Emocje dzieci – jak pomóc dziecku opanować emocje. 

Żeby dziecko poradziło sobie ze swoimi z emocjami potrzebuje dwóch rzeczy. Pierwsza z nich to czas, ponieważ ich układ nerwowy jest jeszcze niedojrzały. Drugi to wsparcie otoczenia i otrzymanie narzędzi do regulacji. Przed opiekunami więc ważne zadanie: Jak pomóc dziecku w regulacji emocji?

 

W jaki sposób pomożemy dzieciom regulować emocje? W dużej mierze zależy to od nas samych. Jeśli czujemy, że w relacji z dzieckiem nie radzimy sobie z własnymi emocjami, to poszukajmy najpierw wsparcia dla siebie,
a dopiero potem wspierajmy dziecko w przeżywaniu trudnych emocji.

 

Oczekiwanie od dziecka, że się uspokoi, gdy my jesteśmy zdenerwowani, zawsze zakończy się fiaskiem. Emocje są zaraźliwe, zwłaszcza pomiędzy bliskimi sobie osobami. To dlatego tylko spokojny rodzic jest w stanie dać wsparcie i pomóc rozregulowanemu dziecku.

 

 WSPARCIE PODCZAS TRUDNYCH EMOCJI: 

- Akceptacja tego, co ono przeżywa,  powstrzymanie się od działań i przyjęcie na siebie emocji dziecka. Taki dorosły mógłby sobie pomyśleć – „widzę, że jesteś chłopcem, któremu jest teraz bardzo trudno, a ja jestem dorosłym, który to dla Ciebie wytrzyma”

- Próba zrozumienia tego, co czuje dziecko. Rodzic zdecydowanie nie powinien negować uczuć dziecka, np. „i po co te łzy, przecież nie stało się nic wielkiego”.

 - Konieczność nazwania trudnych emocji – pozwala na ich oswojenie
i zmniejszenie napięcia np. “boisz się jutrzejszego spotkania, klasówki?”

- Bezpieczeństwo w przypadku, kiedy dziecko może sobie lub komuś innemu zrobić krzywdę, np. poprzez zatrzymanie ręki, która zmierza do wymierzenia ciosu.

- Towarzyszące milczenie – jestem przy Tobie.

- Odpowiedzialność za swoje decyzje, np. za odmowę  - „zdecydowałem, że nie kupię Ci tej gry, widzę, że to jest dla Ciebie trudne, rozumiem to”.

Szanowanie emocji dziecka – czyli pozwolenie  mu na przeżywanie emocji, co  daje mu świadomość samego siebie.

To wspiera nasze dzieci:

·     Widzę, że jesteś rozzłoszczony.

·     Słyszę, że trudno jest Ci się z tym pogodzić.

·     Słyszę, jak to jest dla Ciebie ważne.

·     Rozumiem, że miałeś wielką ochotę na… 

·     Chodzi o to, że tak bardzo chciałeś to mieć, rozumiem.

·     Słyszę, że się nie zgadzasz.

Dzieci nie mają więc jeszcze rozwiniętych struktur, które mogłyby im pomóc być w równowadze, a także w łatwym wracaniu do niej. To  dlatego dzieci bardzo intensywnie przeżywają emocje np. kopią, krzyczą, biją, wrzeszczą itp. To, co może zrobić rodzic, to pomóc dziecku poprzez towarzyszenie, akceptację tego, co przeżywa oraz okazanie empatii. Każdy rodzic musi mieć świadomość, że dziecku jest trudno zapanować nad swoimi emocjami
z uwagi na niedojrzałe struktury mózgowe, a nie z powodu złego wychowania czy zbytniej pobłażliwości rodziców.

Należy pamiętać, że płacz jest naturalnym narzędziem regulacji i naprawy. Obniża on ciśnienie, eliminuje toksyny, rozluźnia napięte mięśnie wyrównuje oddech.  Nawet jako dorośli mamy takie doświadczenia, że kiedy  sobie popłaczemy, to wówczas po jakimś czasie czujemy się rozluźnieni,  niektórzy mówią, że nawet oczyszczeni. Płacz dziecka spełnia ważną funkcję regulującą . 

 

Dla dzieci:

https://www.youtube.com/watch?v=PYqnlzVRflQ

 https://www.youtube.com/watch?v=DWuHAkpIQy8

 

 

---

 

DALSZY CIĄG FOTORELACJI Z  AKCJI KOLOROWE SKARPETKI

---

 

UCZNIOWIE ZSP nr 1 W AKCJI!!

Dzień osób cierpiących na Zespół Downa  w tym roku miał szczególny charakter ze względu na pandemię koronawirusa. Dzień kolorowych skarpetek przeniósł się do Internetu.
Cel od lat jest jeden. To przybliżenie problemów osób cierpiących na zespół Downa i pokazanie, że te osoby są pełnoprawnymi członkami społeczeństwa.

Nasi uczniowie stanęli na wysokości zadania!

Z dużym zaangażowaniem włączyli się w sobotnią akcję „kolorowe skarpetki”. Na znak solidarności z osobami

z zespołem Downa założyli razem ze swoimi najbliższymi kolorowe skarpety. Swoim  udziałem  w tej pięknej akcji pochwalili się na przesłanych do mnie zdjęciach.

BRAWO UCZNIOWIE!!!

Zapraszam do obejrzenia fotorelacji!

 

                                                       Pedagog Monika Muniowska 

 

Udział wzięli:

- Maciek kl.VIb

- Alicja  z rodzinką kl.VII

- Oliwia  z rodzinką kl.VIb

- Oliwia z rodzicami kl. II

- Natalia z rodzicami kl. II

- Martyna kl. VIII

- Martyna z rodzinką kl. III

- Lena z rodzinką kl. III

- Filip z mamą kl. III

- Karol kl. VII

- Ola kl. VII

- Natalia z rodzinką kl. V

- Kornelia z rodzinką  kl.V

- Paula z rodzinką  kl.V

- Zosia z rodzinką kl.V

- Maja kl. II

- Jakub kl.VIb

- Michalina z rodzicami kl.VIb

 

---

 

 Jak motywować dziecko do nauki?

 

 

Dzieci tak jak dorośli potrzebują codziennej dawki motywacji do działania i mierzenia się z trudnościami. Pamiętajmy, że najsilniejszym bodźcem do nauki jest motywacja wewnętrzna, dzięki której dziecko podejmuje działania z własnej woli, z ciekawości czy z poczucia odpowiedzialności.

 

Dzieci uczą się tego, czego doświadczają:

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze krytyki –uczy się potępiać.

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze wrogości –uczy się walczyć.

Jeżeli dziecko musi znosić kpiny –uczy się nieśmiałości.

Jeżeli dziecko jest akceptowane i chwalone –uczy się doceniać innych.

Jeżeli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa –uczy się ufności.

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze miłości-uczy się jak znaleźć miłość w świecie.

 

Jak rodzice powinni postępować, aby zachęcić dzieci do nauki?

 

WSPIERAJ, ALE NIE WYRĘCZAJ.

Rodzice nie muszą na nowo uczyć się tego, co dziecko w szkole. Naukę pozostawmy dzieciom. Rodzice maja wspierać. Częstym problemem jest odrabianie prac domowych. Pomagając w odrabianiu zadań domowych nie należy wyręczać dziecka. Należy wdrażać je do samodzielnej pracy. W procesie uczenia się ważną rolę odgrywa samokontrola wykonanej pracy. Chodzi w niej o to, aby dziecko samo odkryło swoje błędy i samo je poprawiło. Należy dziecko przyzwyczajać do podejmowania wysiłku, do pokonywania trudności, wtedy uwierzy we własne możliwości.

 

MĄDRZE MOTYWUJ

W procesie szkolnego uczenia się motywacja odgrywa dużą rolę. Jest siłą pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy i rozszerzania własnych zainteresowań. Od kar lepsze są nagrody, ale stosowanie ich musi być ostrożne. Złotym środkiem jest drobna nagroda, np. w postaci uznania rodziców, pochwały. Dziecko będzie miało poczucie, że rodzice doceniają jego trud i wysiłek włożony w naukę.

 

DOCENIAJ OSIAGNIĘCIA DZIECKA Warto rozróżnić tutaj dwa pojęcia: osiągnięcia, a nie stopnie. Często pytamy dziecko po powrocie ze szkoły: „Co dziś dostałeś?”, a powinniśmy zapytać: „Czego się dziś nauczyłeś?”. O ile łatwo jest doceniać osiągnięcia dziecka, które otrzymuje dobre stopnie, to gorzej jest z dzieckiem, które ma kłopoty w nauce. Warto się zastanowić, czy niepowodzenia w nauce nie są objawem konkretnej przyczyny. Jest różnica miedzy dzieckiem, które nie chce się uczyć, a takim, które uczy się wolno i nie jest w stanie zrobić tego, co się od niego wymaga. W rozpoznaniu problemu może pomóc rozmowa z wychowawcą, pedagogiem szkolnym, a także badanie w Poradni Psychologiczno –Pedagogicznej.

 

NIE POZWÓL DZIECKU, BY ŹLE MÓWIŁO O SOBIE

Często mamy okazję słyszeć, że dziecko źle mówi o sobie: „jestem głupi”, „nie dam rady”, „i tak mi się nie uda”. Są to głosy, które są wrogami sukcesu. Czasem nieświadomie nadajemy dziecku etykietę i tak o nim mówimy: „ten nie jest zdolny, ten powolny, ten zapominalski”. Sprawiamy, że dziecko tak zaczyna myśleć o sobie. Opatrywanie dzieci etykietami ogranicza ich nadzieję, marzenia i możliwości.

Lęk przed niepowodzeniem powoduje u tych dzieci występowanie tendencji do rezygnacji, formułowanie niskich aspiracji i niskich oczekiwań oraz unikanie zadań, czy wręcz wagarowania.

 

BUDUJ W DZIECKU POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI

Dziecko będzie myślało pozytywnie o sobie, gdy będzie miało poczucie własnej wartości. Rolą rodziców jest pomóc wykształcić w dziecku energię i inicjatywę, by zrekompensować poczucie niskiej wartości, by znaleźć sposób zrównoważenia swojej słabości, by dziecko myślało: „Może nie jestem najlepszym uczniem w klasie, ale za to najlepiej śpiewam, czy gram w piłkę”. Jest to szczególnie ważne w okresie dojrzewania, bo wówczas często jedynym źródłem poczucia własnej wartości jest akceptacja grupy rówieśniczej. Wiara we własne możliwości może zaprowadzić na sam szczyt, a jej brak powoduje utratę mnóstwa fantastycznych okazji do nauki, zabawy, poznania ciekawych ludzi.

 

WSKAZÓWKI, KTÓREMOŻEMY WYKORZYSTAĆ W PRACY Z WŁASNYM DZIECKIEM:

 

-Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka. Omawiając jego pracę, najpierw podkreśl dobre strony, wskazując nad czym mogło by jeszcze popracować. Czasami powstrzymaj się
z oceną, zachęcaj do samooceny: „Nie jesteś zadowolony z efektów swojej pracy? Czy jest coś, co chciałbyś poprawić?”

-Okazuj życzliwe zainteresowanie sprawami szkolnymi dziecka. Zamiast wypytywać
i kontrolować, raczej słuchaj uważnie i okaż zrozumienie dla jego uczuć.

-Gdy dziecko popadanie w kłopoty pamiętaj, że przede wszystkim to on ma problem. Zamiast krytykować i oceniać –dodaj mu otuchy: „Matematyki można się nauczyć, wierzę, że ty to potrafisz” i zachęcaj je do wyciągnięcia własnych wniosków: „Jak myślisz, dlaczego Ci nie poszło na tym sprawdzianie? Z czym masz kłopot? Czego potrzebujesz, żeby sobie z tym poradzić?”

-Jeśli widzisz, że sprawy dziecka idą źle, nie wahaj się powiedzieć mu o tym, co cię martwi i czego od niego oczekujesz: „Dowiedziałam się, że ostatnio przychodzisz do szkoły nieprzygotowany. Oczekuję, że będziesz odrabiał prace domowe i przygotowywał się do zajęć. Jeżeli czegoś nie rozumiesz, chętnie Ci pomogę.”

Jeżeli dotychczas nadmiernie kontrolowałeś swoje dziecko –

oddaj mu odpowiedzialność za naukę. Możesz zawrzeć z nim kontrakt: „Od dzisiaj nie będę naganiała Cię do lekcji. Jesteś już dojrzały i wierzę, że sam potrafisz zaplanować sobie pracę. Zawsze możesz liczyć na moją pomoc, a raz w tygodniu chciałabym, żebyś zdawał mi relację jak sobie radzisz i z czym miałeś trudność.” Gdy dziecko o czymś zapomni, pozwól mu ponieść konsekwencje i zachęć do wyciągnięcia wniosków.

-Rozmawiaj z dzieckiem o jego zainteresowaniach, celach i planach na przyszłość. Zadawaj pytania, które skłaniają do zastanowienia się nad znaczeniem wykształcenia: -Interesuj się tym, co wydarzyło się w szkole, rozmawiaj o tym, czego dziecko się nauczyło.

-Wdrażaj dziecko do systematyczności, naucz dobrej organizacji pracy (odrabianie lekcji o tej samej porze) i zadbaj o odpowiednie miejsce do nauki (stały kącik do pracy).

-Pomagaj dziecku w odrabianiu lekcji i pokonywaniu trudności –nie oznacza to jednak, że masz wykonać zadanie za dziecko! Pomóż mu zrozumieć polecenie, zaplanujcie poszczególne etapy niezbędne do wykonania zadania, w razie potrzeby udziel wskazówek.

-Unikaj atmosfery napięcia, nie okazuj ciągłego niezadowolenia, lecz szukaj mocnych stron swojego dziecka i udzielaj mu wsparcia.

-Chwal –za osiągnięcia, a także za włożony wysiłek.

-Nie porównuj dziecka do rodzeństwa, kolegów, lecz do poprzedniego jego poziomu umiejętności –uświadamiasz mu w ten sposób postępy i motywujesz do dalszej pracy.

-W przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez nie porażki –nie zaprzeczaj jego uczuciom mówiąc, że nic się nie stało, lecz nazwij jego uczucia: „Widzę, że jest Ci bardzo smutno z tego powodu..., że jesteś rozczarowany..., że zadanie to sprawia Ci trudność”.Zachęć je do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponuj własne pomysły i wspólnie zdecydujcie, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania. Kluczem do sukcesu jest miłość i akceptacja!!!Najważniejszą sprawą
w zakresie motywowania dzieci do nauki jest ich akceptacja przez rodziców, bez względu na to, co dziecko robi czy jak się zachowuje. Dziecko, które wyrasta w atmosferze akceptacji, poczuciu, że jest kochane i szanowane, łatwiej przyjmie nasz punkt widzenia. Dziecko, który nabierze wiary i pewności siebie, łatwiej pokona problemy i chętniej będzie stawiało czoła przeciwnościom.

 

---

 

 

BEZPIECZEŃSTWO DZIECKA W SIECI

                                               DROGI RODZICU!

Uczysz dziecko, jak należy zachowywać się w piaskownicy, na placu zabaw, przy przechodzeniu przez jednię. Pamiętaj również o udzielaniu wyraźnych wskazówek, jak należy zachowywać się w Internecie. 

Brak należytej ostrożności w sieci może być dla dziecka równie niebezpieczny, jak brak ostrożności w prawdziwym życiu. 

 

Odkrywajcie wspólnie zasoby Internetu. Spróbujcie znaleźć strony, które zainteresują Wasze dzieci, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron

Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie. Uczul je na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w sieci, ani też wierzyć we wszystko, co o sobie mówią.

Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy chcą mu zrobić krzywdę. Rozmawiaj
o zagrożeniach czyhających w Internecie i sposobach ich unikania. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu prywatnych danych – często dostęp do stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga ich wpisania.

Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Dziecko powinno zdawać sobie sprawę
z niebezpieczeństw, jakie może przynieść ujawnienie swoich danych osobowych. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego imienia, nazwiska, adresu czy numeru telefonu i nie przesyłało zdjęć.

Wiele dzieci używa Internetu do rozwijania swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione
w sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki).

Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka. Często zdarza się, że najmłodsi przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że
w obawie przed karą boją się do tego przyznać. Ważne jest, żeby dziecko Ci ufało
i mówiło o tego typu sytuacjach; by wiedziało, że zawsze, kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do Ciebie zwrócić.

Pamiętaj, że dzieci często same obciążają się winą. Powiedz, jak ważne jest dla Ciebie to, by z Tobą rozmawiało. Doceń jego odwagę i zaufanie, jakim Cię obdarzyło. Powiedz swojemu dziecku, że zawsze może na Ciebie liczyć.

Zapoznaj dziecko z netykietą – zasadami dobrego zachowania w Internecie. Przypominaj mu o zasadach dobrego wychowania. W Internecie, podobnie jak
w każdej dziedzinie naszego życia obowiązują takie reguły: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa itp.

Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami. Internet jest doskonałym źródłem wiedzy, jak również źródłem rozrywki.

Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać
z oferowanego przez sieć bogactwa.

Mamo i tato chroń dziecko w sieci!

WAŻNE STRONY!!

www.dzieckowsieci.pl/

www.sieciaki.pl/best                                                         

http://www.zyjbezpiecznie.policja.pl/zb/dzieci-i-mlodziez/47358,Jak-chronic-dziecko-w-sieci.html

 

                                               pedagog szkolny M.Muniowska

 

---

DZIEŃ KOLOROWEJ SKARPETKI!!!

 

                                                     DRODZY UCZNIOWIE!!!

 

Chiałabym Wam przypomnieć o  zbliżającym się dniu 21 MARCA . To właśnie wtedy, obchodzimy Światowy Dzień Zespołu Downa.

Światowy Dzień Zespołu Downa to święto ustanowione w 2005 roku z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa. Od 2012 roku patronat nad obchodami sprawuje Organizacja Narodów Zjednoczonych.

Data 21 marca nie jest przypadkowa. Jej amerykański zapis (3/21) symbolizuje trzeci chromosom (zamiast dwóch) w dwudziestej pierwszej parze, którego obecność stanowi główną przyczynę tej choroby. Z tego powodu zespół Downa przez specjalistów nazywany jest trisomią chromosomu 21.

Co roku organizatorzy przygotowują szereg wydarzeń mających na celu promowanie praw osób z Zespołem Downa do pełnego uczestniczenia w życiu społecznym.

Przyłączyć się do świętowania 21 marca można w bardzo różny sposób – zdalnie:

-śledząc profile akcji na Facebooku, Twitterze i YouTube;

W ten wyjątkowy dzień zachęcam do założenia skarpetek – najlepiej trzech (bo przecież w zespole Downa są 3 chromosomy w 21 parze) i w różnych, wesołych kolorach!  Skarpetki mogą być w paski, w kropki, za kolano lub tuż przy kostce, mogą być z różnych, niepasujących do siebie par.
Jeśli jednak skarpetki to dla Was za mało – załóżcie kolorowe ubrania. Kolory przewodnie ŚDZD to granatowy i czerwony.

Warto śledzić na bieżąco, co dzieje się 21 marca – informacje podawane są zarówno na oficjalnej stronie Światowego Dnia Zespołu Downa, jak i w mediach społecznościowych.

Strona Światowego Dnia Zespołu Downa

Strona Down Syndrome International

Profil ŚDZD na Facebooku

Kanał na YouTube

ZACHĘCAM WAS KOCHANI DO PRZESYŁANIA WASZYCH ZDJĘĆ Z KOLOROWYMI SKARPETKAMI jakie założyiście w tym dniu na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. . Fotorelację opublikujemy na naszej stronie.

                                               Pozdrawiam Was ciepło!

                                                        Pedagog szkolny  M.Muniowska

 

---

 

K O M U N I K A T

W związku z zagrożeniem występowania koronawirusa SARS-Cov-2 wywołującego chorobę COVID-19 od dnia 16 marca pedagog szkolny będzie udzielał porad i wsparcia dla potrzebujących dzieci i dorosłych w formie mailowej w wyznaczonych dniach:

 

wtorek - 10.00 – 12.00

środa -  10.00 – 12.00

czwartek - 10.00 – 12.00

adres email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.